ما آدما چقدر عجیبیم. هر کدوم شبیه حافظه های بزرگی هستیم که به اندازه سن خودمون لحظاتی رو گذروندیم و خاطره اش توی وجودمون ثبت شده یا حداقل روی رفتارمون تاثیر خودش رو گذاشته. چقدر متفاوتیم، به اندازه ی لحظه لحظه های عمرمون. چقد غم انگیزه وقتی اون لحظات دیگه تکرار نشن و فقط یادشون بمونه.
ولی چه راحت در یک لحظه می تونیم همدیگه رو قضاوت کنیم :)
بکی خودم :)
درباره این سایت